İnsanları tanıdıkça hayvanları daha çok seviyorum demiş Goethe. Ne kadar da doğru söylemiş. Doğruluğundan şüphem yoktu zaten bu sözün ama bazen tekrar tekrar hak veresi geliyor insanın. 3,5 kuruş için yalan dolana karışan insanlar, ben ben ben diyerek dünyada bir tek kendisinin olduğunu düşünenler, bir suratına tükürsen öbürü kuru kaldı diye sevinenler, arkasından defalarca konuştuğu insanın yüzüne gülen politikacı varlıklar, kiminle arkadaşsa tasmasını onun eline veren karaktersizler… Çıkın sokağa. İlk gördüğünüz hayvana bakın. Ne olduğu hiç fark etmez; kedi, köpek, kuş, at, fare,inek… Hepsi sizden on kat daha insan. Aslında ne çok haksızlık ediyoruz onlara, insanları tarif ederken adlarını kullanarak. Kurnazlara tilki gibi; kendi fikri, kişiliği olmayanlara koyun gibi; nankörlere kedi gibi; beyinsizlere, aklı kıtlara kuş beyinli; sinsilere yılan gibi diyerek ne çok hakaret ediyoruz onlara. Biz insanız ya, üstünüz onlardan. Tüm günahlarımızı hatalarımızı eksiklerimizi yüklemişiz onlara. Günah keçisi etmişiz onları. Hay dilimi eşek arısı soksun yine bir hayvanı alet ettim insan tasvirine. Hayvanlar özür dilerim kendi adıma. Çok yanlış tanıttık sizleri, kendimizi insan olarak tanıttığımız gibi…
optALİdon
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder