21 Haziran 2008 Cumartesi

Cevap anahtarın nerde hayat..

Hayat cevap anahtarın nerde, kim doğru bu hayatta kim yanlış? Yoruldum anlamaya çalışmaktan. En haklı olduğumu bildiğim anlarda bile acaba demekten usandım. Göster kim doğru kim yanlış ve kim boş bırakmış..
Soruların çok zor hayat, sınavların aralıksız.. Boş kağıt verip gitmek de var ama olmuyor işte. Keşke bu kadar kolay olsaydı alıp başını gitmek, ardına bakmadan, cevapları merak etmeden, kimseye hesap vermeden.. Ama olmuyor dedim ya, herkesten, herşeyden kaçsam bile kendimden kaçamam ya; bu sefer kendim başlıyorum sormaya.. Tüm cevaplar bende olduğu halde en zor sınav bu. Hele insanlarla ilgili sorular.. Diyorum ki bu kaçıncı kayıp neden hala böylesin? Biliyorsun iyiliğin, düşünceli olmanın, herşeyinle sevmenin para etmediğini.. Neden hala aynı yerdesin? Cevap yok, neyse sonra döneriz bu soruya..

optALİdon

1 yorum:

Adsız dedi ki...

İSYANKAR RUHUMUN DİBE VURDUĞU ANLARDAN SADECE BİRİ BU


Hayat herkese bir takım roller veriyor, biz de oynuyoruz.Kimileri rolünü çok benimsiyor, kimileri isyan ediyor rolüne.Rolümüzü hayat belirlediği gibi karşımıza çıkacak insanları da o seçiyor.Bu kişi ya elimizden tutup günlerdir tıkılıp kaldığımız kuyudan günyüzüne çıkarıyor bizi, ya da kör bile olmayan bir kuyuya atıp kaçıyor.Evet, gidiyor demiyorum, kaçıyor..İşte onun en büyük suçu da bu oluyor.Sevmekten korktuğu için kaçıyor.Güle güle demeye yüzü olmadığı için arkasına bakmadan kaçıyor.Ardında kalanın, gidişinden dolayı acı çekmediğini görmekten korktuğu için kaçıyor.Kaçıyor diyorum, ortası yok bunun, sadece kaçıyor işte..

Gitmeyecek sandıklarım önce elimi bıraktı, sonra yüzüme bakmaya bile üşendi ve gitti.Ağlayıp zırlamayı sevmem, zaten sadece bi kaç damla yaştı gözümden akan,fazlasına gerek olduğunu da sanmıyorum,hem zaten giden gitti ya artık gözyaşlarımı göremeyecek, boşuna yorulmamalı gözlerim…Evet benim gözlerim de boşuna yoruldu kalbim de…Ama biliyor musunuz hala yaralayamadınız beni, hala size karşı dimdik ayaktayım.Sadece keşke diyorum,keşke…Keşke kendinizden nefret ettirmek için daha güzel bi yol seçseydiniz, keşke bu küçük kırgınlığım büyük bir nefrete dönüşseydi de bari o ziyan olmasaydı…

Yanımdakileri de unutmadım tabi.Evet abimm,sen…O kadar çok seviyorum ki seni..Dünyalara sığdıramadığım seni kalbime sığdırmaya çalışıyorum.Seni bana nerden,kim,niye gönderdi bilmiyorum ama demek ki sandığım kadar kötü bi çocuk değilmişim de karşıma çıkarmışlar seni.Biliyorum gitmezsin sen onlar gibi,gidemezsin.Hem zaten bırakır mıyım seni sanıyosun? (: Başka birine abimm dedirtir miyim, der miyim?Hiç gitme sen, ki biliyorum sen gitmezsin.Yanımda olamasan da yanında olamasam da biliyorum, kalplerimiz hep yan yana…Bi gün gelecek sımsıkı sarılacağım sana, sırf hiç gidemeyeceğini anla diye :)


Yanımdakiler, minicik kalbim kocaman oldu sizinle, o sizinle öğrendi büyümeyi, tıpkı benim gibi…
Ve siz gidenler, ‘hala’ kıramadınız beni çünkü o kocaman kalbim bi tek size karşı taş gibi…


Little Queen ..